Lična karta i istorija škole
Lična karta škole
Kada se od Banovog brda krene prema Ibarskoj magistrali, odmah posle mosta na nekadašnjem Repiškom potoku, nalazi se Žarkovo. Ono se prostire na brežuljku od kog počinje pobrđe Šumadije, okrenuto ka jugozapadu, odakle se kao na dlanu vide Makiš i Srem. Smešteno je na nadmorskoj visini od 80 i 250 metara.
Prema arheološkim istraživanjima, na mestu današnjeg Žarkova postojalo je ljudsko naselje pre više od 5000 godina, u mlađem kamenom dobu. Neolitsko naselje nalazilo se iznad izvora Bele vode. Atar nekadašnjeg sela Žarkova ograničavaju dve reke, sa zapada Sava, a sa istoka Topčiderska reka.
U jednom njegovom delu postojala je Ceračka visoravan, koja je nekada obrasla hrastovom, odnosno cerovom šumom, a kasnije isečena i pretvorena u vinograde.
Na tom terenu 1980. godine izgrađeno je novo Beogradsko naselje Cerak vinogradi. Cerak vinogradi je naselje u opštini Čukarica u Beogradu u Srbiji i vrhunski je primer kasne moderne.
Autori (Milenija i Darko Marušić ) dobili su Oktobarsku nagradu grada Beograda za projekat, 1985. godine. Naselje je čisto stambenog tipa, sa manjim komercijalnim sadržajima i velikim parkovima, zelenim površinama. U sklopu naselja je jedan veliki supermarket, medicinska ambulanta (VMC), osnovna škola i obdanište.
Potreba za novom školom u naselju Cerak, javlja se osamdesetih godina prošlog veka. Do tada deca sa ovog područija upisivala su se u OŠ „Ljuba Nenadović“ u Žarkovu. Broj đaka je stalno rastao, tako da je kapacitet škole postao nedovoljan. Deca su odlazila autobusom u školu, a u ulici nije bilo ni trotoara, što je dodatno ugrožavalo njihovu sigurnost. Na zahtev građana, SO Čukarica donosi odluku o podizanju nove škole.
U idiličnom novom naselju Cerak vinogradi punom zelenila među borovima, nikla je 1985. naša nova škola. Jedne plodove su zamenili drugi. Umesto mirisa grožđa radost budi dečija graja i osmesi zadovoljstva koji su neprocenjivi.
Pre njenog završetka, iz OŠ „Ljuba Nenadović“ 1983/84. izmeštena su četiri odeljenja mlađih razreda u prostorije MZ „Vinogradi“, a sledeće godine i osam odeljenja prvog razreda, u deo nove škole koji je završen. Prvi učitelji su bili Dušanka Bugarinović, Ilinka Jovanović, Milo Vuksanović, Radmila Simić, Ljiljana Glavonjić, Biljana Kalmarević, Milena Milosavljević i Verica Milanović.
Po završetku druge etape, školske 1985/86. godine dolazi do konačkog fizičkog razdvajanja OŠ „Ljuba Nenadović“ i škole u izgradnji. Škola je uvedena u registar 1986. godine i od tada postoji kao samostalna Osnovna škola „Ujedinjene nacije“. Ime školi su dali žitelji ovog naselja vođeni željom da bude otvorena za sve ljude dobre volje i da deca i svi zaposleni u njoj rade i uče zdravo i srećno.
Nova škola je počela da radi sa 1541 učenikom raspoređenim u 44 odeljenja, od toga dva u produženom boravku. Nastavu je tada vodilo 65 nastavnika i odvijala se po horizontalnoj podeli smena. Treća etapa je završena tri godine po osnivanju. Tada je završena fiskulturna sala sa pratećim prostorijama. Ukupna površina škole iznosi 6179 m2, površina dvorišta (ne računajući dvorište pod školskom zgradom) iznosi 28128 m2, a 1798 m2 je prekriveno školskim terenima.
Škola je izuzetno arhitektonsko rešenje u ogromnom dvorištu punom zelenila. Zgradu je projektovala Milenija Marušić. Velike površine spoljašnjih zidova „prema projektu“ izgrađene su od stakla i zahtevaju velika ulaganja za održavanje. Veliki napredak je postignut u proteklom periodu, zahvaljujući domaćinskom poslovanju bivšeg direktora Janka Ćupine a kasnije i sadašnje direktorke Vesne Radovanović Penevski i velikog broja zaposlenih, roditelja, društvene sredine. Otklonjeni su mnogi nedostaci izvođača radova.